3-MeO-PCP: een warme cocon maar daarna koude na-effecten

2560px-3-MeO-PCP_structure.svg

Van 3-MeO-PCP kreeg ik ongeveer 1,5 uur het gevoel dat ik in een warme cocon lag. Daarna ging het warme euforische eraf en had ik nog lang last van na-effecten. Ik kreeg daarom steeds zin om nog meer te nemen.

Mijn experiment begon met het afwegen van milligram 3-MeO-PCP. Daarvan neem ik eerst de helft, om even te kijken wat het doet. Als het na een half uur nog niet te overweldigend is, dan kan ik die andere helft ook nog nemen. 

Het eerste wat opvalt is dat het toch behoorlijk prikt in de neus, die 3-MeO-PCP. Even twijfel ik of het snuifbuisje niet per ongeluk in mijn neusslijmvlies heeft geprikt. Maar nee, het is echt de 3-MeO-PCP die een beetje een branderig gevoel blijft geven in mijn neus. Het branderige gevoel houdt lang aan ook.

Al na enkele minuten begin ik wat te voelen. Het lijkt best wel op het eerst begin van ketamine. ‘Wonky’ is een goed Engels woord ervoor. Ik zit een beetje onstabiel op mijn stoel, en ik merk dat ik een beetje gedissocieerd raak. Er lijkt wat meer afstand te zitten tussen wat ik beleef en de realiteit. Maar het is nu nog allemaal heel mild.

Warme cocon

Een half uurtje later voel ik me behoorlijk gedissocieerd. Ik heb ook een warm gevoel in mijn lichaam en een beetje een tevreden loom gevoel.  Maar de rest van het hoopje lonkt. Ik wil het eigenlijk nog wel proberen. Even zien wat de potentie is van deze stof. Dus stofzuiger ik het overgebleven hoopje ook even mijn neus in.

De bodyhigh van dit spul is wel lekker eigenlijk. Tegelijkertijd ben ik best nog wel helder. Ik heb niet zoveel moeite om fatsoenlijk rond te lopen. Mijn armen voelen wel wat lichter dan normaal, maar zeker niet rubberachtig zoals ze van ketamine worden. Mijn gezichtsveld lijkt wel enigszins onscherp. Ik kan nog wel gewoon lezen. Dat kost iets meer moeite dan normaal, maar ook niet heel veel moeite.

Ik vind het wel lekker spul eigenlijk. Op een gegeven moment was ik de serie aan het kijken zonder dat ik mijn lichaam voelde. Dat was wel fijn. Ik was er wel, maar ik was me niet bewust van mijn eigen aanwezigheid. Ik ben lekker gedissocieerd, dus. Toch vind ik de euforie nog niet fantastisch. “Neem nog maar een beetje”, zegt een stemmetje in mijn hoofd. Ik luister er maar naar. Er zit maar heel weinig in het zakje: op het oog zo’n 5 milligram. Ik gooi het minihoopje op mijn weegschaal, maar die blijft gewoon ‘0.000’ zeggen. Ja, dat klopt niet natuurlijk. Toch snuif ik het naar binnen.

Kouder en afstandelijker

Ik ben nu de valkuil van 3-MeO-PCP aan het ontdekken. Het geeft een chille rush met een lekkere dissociatie, als een soort warme en zachte cocon waar je lekker in kan liggen. Maar na een uurtje ofzo dan wordt die lekkere warme cocon toch steeds wat kouder en afstandelijker. De euforie neemt af en je voelt je nog wel best lekker. Dus…. Denk je dan, kan je nog wel wat meer nemen?

Maar daar gaat het dus mis. Want je voelt je heel helder met dit spul, maar tegelijkertijd ben je het niet. Je lichaam doet gewoon zoals opgedragen. Alhoewel, een beetje dan. Je hebt in ieder geval het idee dat je best wel ‘in control’ bent, terwijl dat misschien niet zo is. Na ongeveer 1,5 uur krijg ik last van cravings. Ik wil weer terug naar die lekkere warme cocon. Maar de na-effecten blijven heel lang sluimeren. Dus als ik bijneem dan is de kans groot dat ik teveel neem.

Ik voelde me best helder van de 3-MeO-PCP. Het gaf kortdurend een lekker warm en beschermd gevoel. Als de euforie en de warme cocon wegebben denk je al snel ‘ah fuck it’, ik wil meer. Maar voordat je het weet heb je jezelf in een manie gesnoven.

Geef een reactie