Heroïne is een stof die ik nog niet eerder was tegengekomen. Ik heb er ook nooit naar gezocht maar wilde het vanwege de reputatie en bekendheid toch een keer geprobeerd hebben. Via via kwam ik toevallig aan een kleine hoeveelheid, waarvan ik de helft heb ingeleverd bij het testcentrum. De kwaliteit was niet al te best. Mijn zakje drugs bevatte volgens de drugstest zo’n 30% heroïne, een beetje caffeïne en paracetamol, en een flink aantal restjes uit de poppyplant, zoals papaverine en moscapine. Waarschijnlijk het resultaat van een slechte extractie gevolgd door een rommelige synthese, met een gierige dealer als kers op de taart. Als je vertelt dat je heroïne gaat gebruiken, vindt vrijwel iedereen dat erg vreemd. Vaak denkt men dan dat je het intraveneus gaat toedienen. Dat is een erg sterke associatie die er nog steeds voor zorgt dat dit een sterk gestigmatiseerde drug is. Omdat ik nooit naalden gebruik of ga gebruiken, besloot ik het te snuiven. Roken was eventueel ook een optie, maar ik was bang dat er dan teveel verloren zou gaan. Het is zo’n anderhalf uur na het avondeten en ik weeg zes lijntjes van ongeveer 10 milligram per stuk af. Een ‘common dosage’ begint volgens Psychonautwiki rond de 20 milligram. Ik neem aan dat ze hier uitgaan van pure heroïne, maar alsnog besluit ik langzaam mijn dosering op te bouwen. Het brandt niet in mijn neus en ik wacht de effecten langzaam af. Omdat ik na tien minuten nog vrij weinig merk, neem ik nog een lijntje. Een loom gevoel komt opzetten, een gevoel dat ik wel herken van gelijksoortige stoffen als oxycodon en codeïne. Ik word licht in m’n hoofd en begin ook een beetje te zweten, voornamelijk op mijn voorhoofd. Wederom denk ik dat het na een minuut of tien nog wel een beetje heftiger mag en ik neem weer een lijntje. Op deze manier heb ik uiteindelijk ongeveer 60 milligram gesnoven over een tijdsbestek van drie kwartier. Ik ga op de bank liggen en zet een CD op, die ik snel verwissel met een andere. Misschien ligt het aan de cafeïne of de spanning, maar ik ben zowel fysiek als mentaal erg onrustig. Ik loop wat door ’t huis en zet vast wat gemberthee, omdat misselijkheid toch redelijk vaak aanwezig is bij dit soort stoffen. De juiste muziek heb ik ondertussen ook gevonden en de onrust neemt wat af, mijn pupillen zijn minuscuul, heb moeite met recht kijken en mijn hoofd wordt steeds zwaarder. Na een half uur is zo goed als alle onrust verdwenen en lig ik in een soort foetushouding op de bank muziek te luisteren. Sporadisch spreek ik met wat mensen op de chat maar hier ben ik snel klaar mee en leg m’n laptop weg. Steeds meer maakt een dromerige toestand zich meester van me. Ik heb moeite m’n ogen open te houden en wil steeds dieper in de bank gaan liggen. Begeleid door de muziek maak ik een soort tocht door een droomwereld, maar dan niet in de sprookjesachtige zin van het woord. Daadwerkelijk droomachtige taferelen verschijnen in mijn gedachten, ogenschijnlijk totaal normale scenario’s die absurder worden naarmate de tijd voortstrijkt. Ik sta in een keuken of in een tent, dat is niet geheel duidelijk. Er komt iemand naast me staan die wat tegen me zegt, maar wat geen betekenis heeft maar wel consequenties. Toch loop ik weg uit een soort pannenset. Dit ‘dromen’ werd steeds onderbroken door irritante jeuk aan m’n neus. Ik blijf maar wrijven terwijl ik weet dat de jeuk niet minder gaat worden. Mijn blaas heeft al die thee blijkbaar niet genegeerd en ik besluit naar de wc te gaan. Dit was een slecht idee: lichaamsbeweging maakt me kotsmisselijk. Gelukkig is de oplossing inmiddels dichtbij. Ik geef een klein beetje over in het toilet en drink een glas water maar blijf misselijk. Dit is vervelend maar het kan me niet deren omdat ik me al een tijdje aan het baden ben in zorgeloosheid. Nog twee uur lang luister ik muziek op de bank. Het lijkt veel langer te duren, er is duidelijk een gevoel van tijdsvertraging aanwezig. In de muziek vallen me kleine details op die nuchter onopgemerkt voorbij klinken. Ik ben inmiddels echt moe en heb een kletsnat hoofd van het zweet. Dus ik besluit een korte douche te nemen. Na deze onderneming zit ik weer redelijk comfortabel in m’n vel. De misselijkheid lijkt een beetje te zijn afgenomen en ik ga m’n bed in. Ik weet niet zeker of ik wel geslapen heb, maar na zo’n zeven uurtjes besluit ik op te staan. Lichte hoofdpijn en een half verstopte neus lijken gezamenlijk de ‘kater’ te vormen. Het was een vreemde avond. De heroïne is zo goed als op, wat niet erg is, want ik weet niet of ik het nog een keer zou doen. De bijwerkingen waren redelijk intens, wat wellicht is toe te schrijven aan de onzuiverheden van het poeder. Farmaceutische opioïden, zoals oxycodon en codeïne, zijn altijd een stuk vriendelijker voor mijn lichaam. Daarbij is de subtiliteit van de effecten vaak de valkuil die leidt tot regelmatig gebruik. 
Inname en come-up
Dromen in mijn gedachten
Nasleep en conclusie
