Ik geef al jarenlang drugsvoorlichting aan jongeren. Eerst deed ik dat voor een officiële GGZ-instelling op straat, tijdens evenementen of bij besloten feesten. Tegenwoordig ben ik onafhankelijk en online actief in het waarschuwen van experimenteel ingestelde mensen. Maar één ding vertel ik daarbij nooit: ik ben zelf ook verslaafd.
Voor mensen die mij wel eens in het echt hebben gezien zal het geen verrassing zijn. Ik rook als een ketter. Het is vrijwel ondenkbaar dat de zware Brandarisrookwolk die constant om mij heen hangt je volledig is ontgaan. Ik ruik het zelf allang niet meer. Maar ik ben me wel bewust van de enorme stank die anderen zouden moeten ruiken. Tot stoppen heeft het nooit geleid.
‘Junk’
De andere moderators van Changing Perspective herinneren me regelmatig aan mijn rookverslaving. ‘Junk’, noemen ze me dan. Zij zijn eigenlijk de enigen die er echt wat van zeggen. Elke keer dat ze me weer een junk noemen, word ik een beetje boos en geïrriteerd. ‘Kom op, je ziet mij toch niet ergens in de goot liggen. Ik verkoop mijn lichaam ook niet voor een paar peuken’, denk ik dan. Toch geef ik geen weerwoord. Want ik weet dat ze gewoon gelijk hebben.
Je zal mij nooit openlijk horen zeggen dat ik me schaam voor mijn verslaving. Toch is het wel zo. Ik schaam me kapot voor de geur van vers uitgedrukte sjekkies die om mij heen hangt. Ik schaam me voor de hoeveelheid geld die elke dag weer verdampt. En ik schaam me bovenal voor het feit dat ik vanalles over verslaving weet, maar er niet in slaag om het zelf te overmeesteren.
Hypocriet
Dat laatste is echt enorm hypocriet. Op internet verkondig ik openlijk dat recreatief en verantwoord drugsgebruik mogelijk is. Ik geef zelfs tips hoe je uit de gevarenzone blijft. Maar tegelijkertijd houd ik mezelf niet eens aan de basisregels die hier zo fijn in het bovenste menu rondzweven. Want ik geef elke dag gehoor aan de cravings. En ik neem niet de tijd om te herstellen van een sigaret. Goed zorgen voor mezelf komt er met al dat roken eigenlijk ook niet van. En daar moet nu een einde aan komen.
Zoals bijna elke roker heb ik wel eens geprobeerd te stoppen. Maar dat is nooit lang gelukt. Mijn record staat op ongeveer zes weken niet roken. Dat was twee jaar geleden. Ik vond het op zich prima om niet te roken, maar ik blowde nog wel. Eerst rolde ik nog joints met Greengo, maar dat was zo smerig dat ik echt niet vol kon houden dat blowen met tabaksvervanger ‘prima gaat’. Na een paar weken begon ik weer tabak in mijn joints te mengen. En voordat ik het wist rookte ik weer na iedere joint een shagje.
Grof geschut
Er is dus grof geschut nodig om deze combiverslaving (later meer daarover) een halt toe te roepen. Gelukkig ken ik allerlei manieren en methodes om te stoppen met roken. Ik zou ze allemaal willen proberen, maar ik houd het op veel. Ik neem jou als lezer graag mee tijdens mijn avontuur. Misschien kan ik je nog inspireren, of juist niet. Zo lang je maar verder klikt naar het volgende blog.
Het volgende blog lees je hier!