Paddo’s: een poëtisch verhaal van mijn eerste keer (tripreport)

Paddos-een-poetisch-verhaal-tripreport

Mijn vriend wilde heel graag een keertje met mij trippen op paddo’s omdat ik dat nog nooit had gedaan. Zaterdag was het dan zover. We hadden wat paddo’s gekregen van een goede vriend zijn eigen kweek en hiervan nam ik, onderweg naar een mooi parkje, 1,5 gram (ik ben kei gevoelig voor psychedelica dus een goede voorzichtige dosis voor de eerste keer). De smaak viel me reuze mee, vooral na alle horrorverhalen die ik gehoord had van andere mensen. Ik heb ook de hele trip geen last gehad van mijn maag, heel chill want normaal heb ik bij alle soorten drugs last van mijn maag.

Lees ook paddo’s / truffels veelgestelde vragen (F.A.Q.)

We hadden een tas bij ons met eten en drinken.  Onder het genot van chille dub en reaggae gingen we even zitten op een stijger aan een meertje. Na drie kwartier kletsen begon ik begon ik me wat wazig te voelen. Niet vervelend, ik vond het lichamelijke effect best prettig. Waarschuwing: vanaf hier word mijn verhaal wat poetisch, want ja, ik had dus paddo’s op.

Een deken van doorzichtig fluweel

De boom in het water, aan het meertje waar we aan zaten, begon uit te waaieren en in mijn hele zicht leek er een deken van doorzichtig fluweel over alles heen te hangen. Het was erg donker en we zaten niet afgeschermd, dat maakte dat ik soms wel wat snel bang reageerde op onverwachte geluiden. We besloten na een tijdje ‘op avontuur’ te gaan naar een andere vijver en dat was me wat zeg. Als Dora en Boots met Freek Vonk als spirit animal liepen we over een smal pad langs het water richting het einddoel, het bankje.  Omdat het donker was en omdat er helemaal niks klopte van mijn zicht, was het een aardig spannende belevenis. Nadat we eindelijk weer voet aan vast, veilig land hadden gezet bedacht Boots zich dat hij een zaklamp om zijn nek had hangen… Kei handig, als hij dat zich eerder had bedacht.

De boom leek het middelpunt van zijn eigen kleine wereld

Op deze nieuwe locatie vonden we het tijd voor een jointje, Boots had het op zich genomen om deze te draaien en ik genoot ondertussen van de schaduwen die zijn handen tijdens het draaien maakten in het licht van de zaklamp. Een plant die in het licht stond was prachtig. Het was net een boom in het middelpunt van zijn eigen kleine wereld. Gelukkig kon ik er lang van genieten want de joint kwam pas drie kapotte vloeitjes later. Conclusie: trippers zijn slechte jonko draaiers. Ook onze gesprekken waren erg vermakelijk. De zin ‘dieper alsjeblieft’ heeft zeker een nieuwe betekenis gekregen. Het gesprek ging van voortaan ‘maat, auwe, maat’ zeggen tegen een bekende die altijd ‘auwe, maat, auwe’ zegt. Tot uitspraken als: “in principe is alles logisch anders zou het niet zo zijn” en “we volgen allemaal regels, waarvan niemand weet wie ze heeft gemaakt en niemand weet waarom.”

Terugdenken aan een foute acidtrip

Op dit bankje kreeg ik kort een momentje waar ik terug dacht aan een acid trip waar ik goed fout was gegaan, maar gelukkig had ik mezelf ook al snel weer op het ‘rechte denk pad’. Ik begrijp wel dat mensen er goed fout op kunnen gaan ik voelde me heel open voor stemming en suggestie. (Trip veilig kinders)

Lees ook: Gids voor het tegengaan van een bad trip

Na een tijdje werd het koud en besloten we het avontuur voort te zetten richting een warm bed. Gewapend met een fleece deken trotseerde ik de koude weg naar huis. We liepen langs grote rijen gekopieerde blokken (huizen), veel te felle lampen die ik oprecht voelde en bosjes die verder doorliepen dan ze hoorden te lopen. Ik kende het terrein helemaal niet dus het was een blank canvas voor mijn trip, er klopte helemaal, maar dan ook helemaal, niks van en dat voelde heerlijk.

Omdat het nog vroeg was hebben we nog even in een parkje gezeten waar ik me bedacht dat, als alle jongeren voortaan paddo’s zouden doen, heel het jongerenprobleem zou zijn opgelost. Ze lopen een beetje rondjes, zitten een beetje in parkjes naar bomen te staren en giechelen om alles. Daarnaast gaan ze geen bank overvallen of oude omatjes beroven en zijn ze de volgende dag niet naar de klote.

Planten zijn behoorlijk aaibaar

Starend naar de dansende sterren bespraken we dat het leven mooi was en besloten we terug te lopen naar huis. Op het laatste stukje terug naar huis kon ik het niet meer laten.
De planten,waarvan alle bladeren ogen leken te hebben, hadden een te hoge ‘aaibaarheidsfactor’. Met mijn vingers langs de fluwelen deken over de planten liep ik naar huis. Conclusie: planten zijn behoorlijk aaibaar.

Het was een fantastische avond, zeker voor herhaling vatbaar.

Lees verder bij het tripreport: Een tripje met de meiden op een woonboerderij