Truffels: daytime paradise (tripreport)

truffels

Ik beschouw truffels als een middel om mijn hoofd weer even in orde te maken. Om zeg maar even alles weer in de juiste focus te zetten. Ik ben ook tijdens mijn trip meer aan het nadenken en filosoferen dan het opzoeken van Visuals. Begrijp mij niet verkeerd, Visuals zijn harstikke leuk en magisch maar het is voor mij niet de focus van een trip. Ik ga dus altijd een portie truffels aan met het idee van “geest verruiming” en “enlightenment”. 

Door Frank

We zouden deze keer gaan voor een daytime trip. Dit zou mijn derde keer truffels worden. Ik heb het mijn eerste keer gedaan met 3 andere jongens in een donkere avond en dat was geen succes. Mijn tweede keer heb ik helemaal alleen gedaan toen mijn ouders naar het werk gingen (ik woonde toen nog thuis). Hierdoor begon ik dus vrij vroeg in de ochtend en was ik uitgetript rond een uur of 3. De mooie paarse lucht en het neon groene gras in het zonlicht wat de truffels deden opwekken bevielen mij wel dus besloten we dit te herhalen. We verzamelden alle 4 (andere groep) op onze standaard blow plek rond 11 uur en fietsen door naar een afgelegen stukje van het park waar we lekker op een heuvel konden zitten vlakbij een meertje. Het meeste wat hier langs loopt laat de hond uit en kijkt niet raar op van jeugd die daar zit. Het is t-shirt weer en er hangen een paar wolkjes in de lucht.

De eerste effecten

Eenmaal aangekomen besloten we gelijk te beginnen. Iedereen haalde uit zijn tas een portie truffels van de sterkste graad en een middel om het naar binnen te krijgen. Ik maakte mijn speciale truffel thee weer klaar en begon met wachten tot het drinkbaar werd. Terwijl de rest weer cliche aan het klagen was over de smaak en de textuur, genoot ik van de muziek en keek ik vol spanning naar de inhoud van het plastic bekertje dat langzaam een mistige substantie werd. Na het wachten kon ook ik beginnen met de inname. Na 20 minuten begon ik de eerste tintelingen al te krijgen. De smaak van de truffels in mijn mond werd steeds sterker en de misselijkheid begon ook al flink op te zetten. Ik dronk de smaak weg en we besloten even een stukje te lopen. Eén van ons bleef bij de spullen, hij had de dag ervoor flink gezopen en was te moe om te lopen. Plus hij had zijn laptop mee dus hij vermaakte zich wel.
Door het lopen verminderde mijn misselijkheid en door het praten was ik minder bezig met het voelen van de nare begin effecten. Opeens begonnen de effecten er flink in te schieten. “Holy shit ik zie alles in HD!” schreeuwen we naar elkaar terwijl we wijzen naar bomen in de verte. Het stilstaande gras en de jonge bomen begonnen inmiddels ook langzaam heen en weer te bewegen. De misselijkheid die even op zijn piek was begon ook alweer te verdwijnen. Ik pakte een stok op en een dennenappel en sloeg met de stok zo de dennenappel als een honkbal weg. Ik verbaasde mij hoe makkelijk dit was. Alsof al je zintuigen super scherp waren. Ik zag de dennenappel in slowmotion en kon precies timen wanneer ik moest slaan. We waren net een stel kleuters vol energie aan het ontdekken wat we nog meer konden doen met deze super powers.

Misselijk

Na ongeveer een halfuur zo kloten werden wat stiller en besloten terug te gaan naar de begin plek waar onze katerige vriend nog is. Eenmaal aangekomen waren de eerste effecten van de truffels weer ietsje gezakt en waren we wat rustiger. Onze vriend vertelt ons dat hij misselijk was geworden en dat de truffels nu “achter die boom in een plas kots” liggen. Het idee van overgeven vond ik heel naar. Ik bleef het maar voor me zien. Ik begon een beetje te ijsberen tegen de misselijkheid die weer een beetje opkwam. De brakke vriend met zijn laptop zette de Gladiator theme music op, omdat ik net leek op die personage die met zijn handen door het hoge graan loopt in de film. Alleen was het bij ons gras in plaats van graan.

Door de muziek en het feit dat ik blijkbaar leek op een badass uit een vette film deden mij goed. We begonnen allemaal een euforisch gevoel te krijgen en hadden te tijd van ons leven. De lachkicks en de waarheden die we spraken waren geweldig. Ik genoot er meer van dan elke andere drugs die ik heb gebruikt. We kregen nieuwe energie en waren weer als kleuters bezig. Rollen door het gras en blaadjes van dichtbij bekijken deden we met alle plezier. Ik heb mijn ogen uitgekeken op de wind die door het hoge gras blies. De patroontjes en kleuren komen er ook lekker door heen. De lucht krijgt weer zijn trademark paarse kleur en de wolken worden weer gespiegeld en gekopieerd. We zijn vrolijk en blij. De muziek klinkt heerlijk en de mensen die langslopen hebben niks door. Alles loopt op rolletjes.
Inmiddels zijn we 2,5 uur na inname verder en beginnen we onze energie te verliezen. Het was nu tijd voor het echte werk. We gingen allemaal op het kleedje in de zon liggen. We gingen minder praten en ondanks dat we nog steeds vol vrolijkheid en liefde zaten begonnen we wat serieuzer te kijken. De vriend die zijn porties paddo’s voortijdig naar buiten had gegooid was  nu onze tripsitter geworden. Ook was hij de “jonko provider” en voorzag hij ons van water.

Kauwen als een koe

Ik gaf toe aan mijn honger en at een broodje. Eten terwijl je tript is zo apart dat ik er af en toe bij moest lachen. Ik voelde mij net een koe die langzaam gras weg kauwt. Na het broodje ging ik weer liggen en sloot ik mijn ogen net als de rest. De visuals waren extreem. Ik zag het hele melkwegstelsel oplichten op de beat van de muziek. (we luisteren nu naar pink floyd en andere typische trip muziek) ik zag een gras veld van een flink aantal hectare waar honderden mensen aan het dansen waren. Ik zag een man in zijn kantoor achter zijn computer met een saaie blik op zijn hoofd. Ik zag indrukwekkende geometric shapes ronddraaien en veranderen. Alles wat ik zag had een betekenis, een woestijn met een glazen huis erin, een grasveld met een eenzame boom die door de seizoenen heen groeide en stierf. De drukke straten van een grote stad. Alles wat ik zag had een boodschap. Alsof je naar een kunstwerk kijkt in een museum en dan leert dat het een metafoor is. Ik snapte alles en iedereen. Ik was op dat moment de slimste man die ooit geleefd had.
Uit eindelijk hebben we zo een uur gelegen maar het voelde aan als een dag of twee. We zeiden bijna niks behalve af en toe een “wojooo ik trip zo facking hard”. Dit was ook de tijd van diepe gedachten en zelfreflectie. Ik heb mezelf en het universum flink leren kennen. We zitten nu op bijna vier uur en de trip word al wat minder. Langzaam worden de patroontjes en gespiegelde wolken minder. We zitten nog 2 uur heerlijk te praten met elkaar. Alsof we net een vakantie of een avontuur hebben gehad samen en je zit aan de rest uit te leggen hoe jij het ervaren hebt. We hebben allemaal een gigantische glimlach tijdens het praten. we voelen ons blij dat we leven en willen het eigenlijk de hele wereld vertellen.

Changing Perspective

De trip was voor ons allen (behalve hangover friend) super intens en confronterend. We kwamen er allemaal uit met een ander perspectief over onszelf en de wereld. “Changing perspective” was zeker van toepassing. We voelden ons allemaal een paar jaar wijzer en zitten vol geluk en liefde voor alles en iedereen. De waarheden die we tijdens onze trip zijn tegen gekomen gemengd met de paradijs gevoelens van de zonnige warme dag in het gras bij een meer maakte dit een fantastische ervaring. Ik ben onwijs dankbaar en blij dat ik dit heb mogen meemaken en het heeft mijn liefde voor truffels flink vergroot.

Dit was mijn beste ervaring met truffels en zal hem ook niet snel vergeten. Het unieke aan deze trip was dat ik de aanwezigheid van mensen die de hond uitlaten al kon aanvoelen voordat we ze hoorde of zagen. Ik kon gedurende de hele trip wijzen naar een bosje en zeggen daar komt zo een man met een hond uit en ik had elke keer gelijk. Dit paranormale maakte de trip nog specialer. Het bevestigt je gevoelens dat al je gedachten en ideeën die je had echt waren en niet gewoon door een drugs er in gegooid.

Ik geef deze ervaring een dikke 10!

Geef een reactie