Van een vriend had ik een klein zakje met 4-HO-MiPT gekregen. Als fervent tripverzamelaar wist ik daar wel raad mee, dacht ik. Maar de trip mislukte toch een beetje omdat ik de weg kwijtraakte.
Het was een warme zomermiddag met een strakblauwe lucht. Aan het weer kan het niet liggen, dacht ik. Met optimaal humeur begon ik aan de korte planning van mijn trip.
Voorbereiding op de trip
Natuurlijk had ik even TIHKAL geraadpleegd, het boek van Alexander Shulgin waarin hij voor het eerst schrijft over tientallen verschillende tripmiddelen. Ook fora als Reddit, Bluelight en Erowid had ik even gecheckt op wat ik precies moest verwachten van deze stof. 4-HO-MiPT is een synthetische tryptamine die veel wegheeft van paddo’s. Volgens Shulgin is het zelfs een van de weinige research chemicals die een volwaardig alternatief biedt voor entheogene stoffen zoals psilocine, mescaline en LSD. Een flinke belofte dus.
Hoewel ik naar mijn idee redelijk wat had gelezen over meprocin, zoals de stof ook wel wordt genoemd, was mijn planning toch een beetje ondermaats. Op korte termijn had ik besloten dat ik deze warme vrijdagmiddag helemaal geen zin had om te werken. Nee, een trip was een betere besteding van tijd, vond ik.
Ik gooide daarom aan het begin van de middag een voorzichtig afgewogen portie van 22 milligram (van het fumaraatzout) in een capsule. Ik slikte de cap met wat water in, stuurde een berichtje naar een paar vrienden dat ik ging trippen op 4-HO-MiPT, en ik sprong op mijn fiets richting het bos.
Pieken in een villawijk
Het duurde echter iets langer voordat de meprocin begon te werken. Na een uur door het bos gefietst te hebben begonnen kleuren pas ietsje feller eruit te zien. Tegen die tijd was ik al lang en breed door het bos gefietst. Ik kwam uit bij Nieuw-Loosdrecht, een enigszins sjieke woonplaats in het Gooi.
Die woonplaats ligt niet zo ver van de Loosdrechtse Plassen. En aangezien het flink warm was, leek het me wel lekker om te gaan zwemmen. Sowieso is trippend zwemmen altijd goud. Dus ik zette koers richting het meer.
Er was alleen wel een nadeeltje. Ik moest over drukke polderwegen richting de Loosdrechtse Plassen fietsen. Om de haverklap kwamen luxe cabrio’s me voorbij gescheurd. Inmiddels had ik redelijk de piek van mijn trip bereikt. Maar ik kon er niet echt van genieten omdat ik steeds gestoord werd door achteropkomend verkeer. Ik fietste door allerlei dure villawijken. Maar nergens was er een zwemplek. Alle strandjes die ik kon zien waren achter grote stalen hekken.
Nadat ik een uur had rondgefietst langs de ene schaamteloze miljoenenvilla na de andere was ik het zat. Ik besloot toch maar terug te koersen naar het bos, zonder ook maar teen natgemaakt te hebben.
Fietstocht in trance
Fietsen was op zich best fijn. Alleen de omgeving was verre van optimaal. Ik voelde me eigenlijk helemaal niet in mijn element. Daardoor kroop ik steeds meer in mezelf. Ik sloot me af van de omgeving en focuste me volledig op het fietsen zelf. Dat was aan de andere kant ook weer fijn. Ik belandde in een naar binnen gekeerde space waarin gedachten, omgeving, gevoelens en gebeurtenissen er eigenlijk niet toe deden. Ik was in trance.
Bijna een uur later was ik eindelijk weer in een ander stuk bos. Hier was het heerlijk. Het was lekker rustig, en er waren bijna geen andere mensen. Na drie uur fietsen stapte ik even af om mezelf met zonnebrandcrème in te smeren terwijl ik op een willekeurige boomstam zat.
Nog even chillen in het bos
Nadat mijn zonnebrandcrème was ingetrokken fietste ik nog een stukje verder om een fatsoenlijk bankje in de schaduw op te zoeken. Na ongeveer een half uur vond ik het perfecte bankje. Ik ging zitten, dronk wat sap uit het pak dat ik in mijn rugtas had zitten, en genoot eindelijk van de trip.
Ik was al redelijk op weg om nuchter te worden. Maar ik kon nog net een idee krijgen van wat voor stof dit precies is. De visuals waren in ieder geval heel anders dan ik gewend ben van LSD en 2C-B. Het ging meer om kleuren die superfel waren, en landschappen die wat heen en weer schuiven. Wat dat betreft lijkt meprocin wat meer op 2C-E, paddo’s en mescaline.
Snel weer nuchter
Ik begon flinke honger te krijgen. Dat mocht ook wel, na zo’n lange fietstocht op een nagenoeg lege maag. Daarom zette ik maar koers terug naar huis.
Ongeveer vier uur nadat ik weg was gegaan kwam ik weer thuis. De trip was toen alweer grotendeels uitgewerkt. Wat een korte trip zeg. Dat heeft zeker voordelen, maar omdat ik de weg was kwijtgeraakt heb ik daardoor ook niet echt kunnen ervaren wat voor stof dit nou is.
Meer experimenten zijn nodig om de aard van het beestje te ontdekken. Ik houd jullie op de hoogte!