Ik ben alleen thuis als ik besluit het dissociatieve middel MXE voor het eerst te proberen. Het internet staat vol met liefdevolle herinneringen aan deze inmiddels verboden research chemical, dus ik ben benieuwd.
Een vriend van mij heeft al jaren een legendarische voorraad MXE waar geen einde aan lijkt te komen. Hij is er best wel zuinig op, een belangrijke reden waarom de inhoud van de gripzak zo lang heeft kunnen voortbestaan. Ik durfde het dan ook bijna niet te vragen, of ik misschien een beetje van zijn MXE mocht proberen. Binnen de vriendenkring sta ik bekend als ‘keta-hater’, laat staan dat ik fan zou zijn van een nog obscuurder dissociatief middel. Ik ben dan ook niet de eerste persoon aan wie je zou denken om je zeldzame MXE-stash mee te delen. Gelukkig deed mijn maat helemaal niet moeilijk en bood me met liefde een kleine sample aan, zodat ik zelf ook eens kon voelen wat er nou zo bijzonder is aan dit haast mythische dissociatieve middel.
Een proefronde
Dus daar zit ik dan, alleen thuis, op een zondagavond met een flink nieuwsgierige bui. Mijn verplichtingen voor vandaag zitten erop. Vanavond wordt de avond om maar eens een proefronde te draaien.
Na wat rondgezoek besluit ik dat ik een middelhoge dosis MXE wil nemen. Ik mik op een dosis die net genoeg kracht heeft om de unieke effecten van dit middel te laten verschijnen, maar niet zo sterk dat het overweldigend wordt. Volgens mij komt dat neer op zo’n 30 milligram. Dus ik pak mijn weegschaal erbij en leg het minihoopje in twee kleine lijntjes. Altijd aan twee kanten snuiven anders ga je scheef lopen, zeiden ervaren snuif-vrienden van mij altijd.
Alsof je lichaam dronken is en je geest er, met wat vertraging, nuchter naar kijkt
Ik verwachtte pas na twintig minuten de effecten te voelen, maar ik voelde me een stuk eerder al onder invloed. Binnen vijf minuten was ik al wat lichter en minder alert. Na tien minuten begon het al wat sterker op te komen en voelde ik de elastieke draaierigheid van ketamine. Alsof je lichaam dronken is en je geest er, met wat vertraging, nuchter naar kijkt.
Natuurdocu’s zijn saai
Ik kruip maar in bed om een natuurdocu te kijken; wat ik het liefste doe als ik ketamine neem. Maar na drie kwartier mooie beelden van de BBC vind ik het toch een beetje saai worden. Het lijkt bijna alsof ik nuchter ben.
Als ik opsta wordt direct duidelijk dat ik toch wel onder invloed ben. Bij het besturen van mijn armen en benen treedt er een zekere vertraging op. Gek genoeg lijk ik nog wel redelijk vast ter been als ik een beetje door mijn huis heen loop. Ik kan nog koken, tenminste, als je knakworstjes opwarmen en er een hotdog van maken koken noemt. De broodjes eten lukt wonderwel zonder overal druppels mayonaise en curry achter te laten.
Rusteloos maar wazig
Mijn been is een beetje rusteloos. Ik voel me wat ongecoördineerd en ergens achterin sluimert nog het wazige gevoel van een joint die net is uitgewerkt. Ik twijfel een beetje wat ik nou moet gaan doen. Het plan was eigenlijk om een beetje psychedelisch-dissociatief naar mijn beeldscherm te staren de komende uren. Verder heb ik niet echt een plan.
Ik pak mijn telefoon erbij en begin wat gesprekken. Lezen is iets lastiger, maar typen gaat eigenlijk nog goed. Het lukt prima om coherente zinnen te vormen, iets wat met ketamine nog wel eens een probleem wil worden. Sowieso ben ik veel helderder dan ik gewend ben van ket. Ik heb zin en energie om iets te doen, alleen de uitvoering voelt een beetje vertraagd.
Cannabis versterkt de effecten
Terwijl ik op mijn vaste computer zoek ik maar een oude aflevering van Top Gear op, bereid ik mijn bong voor op een kleine hit. Online lees ik dat cannabis de effecten van MXE enorm versterkt, dus ik doe het wel een beetje voorzichtig aan. Ik rol wat zachte hasj in een strengeltje, steek het aan en laat de rook omhoog borrelen door een laagje water heen. De damp die er vanaf komt is koel, zacht en smaakvol.
Zoals met elke goeie bonghit duurt het een paar minuten voordat ‘ie begint te werken. Maar als de stonedheid op komt zetten dan is het inderdaad flink wat heftiger dan eigenlijk zou moeten. MXE versterkt de effecten van wiet, dat is wel duidelijk. Maar de twee middelen gaan ook niet echt een synergie aan. Ik ben nu gewoon best wel stoned en van de MXE is nauwelijks meer iets te merken.
Ik blijft nog een paar programma’s kijken. Iets voor 01:00 uur val ik in slaap, ongeveer zeven uur nadat ik de twee minilijntjes had gesnoven.
De volgende dag
De volgende dag lees ik een reactie op het digitale gesprek dat ik gisteren begonnen ben. Een vriend en vriendin vinden dat MXE eigenlijk helemaal niet zo lijkt op ketamine. Een vriendin die het wel vaker heeft gebruikt spreekt liever van ‘disso-coke’. “Je voelt je helder en geniaal, maar je bent wel gedissocieerd”, legt ze uit.
Daar kan ik me wel bij aansluiten. Ik weet nog niet precies wat ik moet met MXE. Het is geen onprettig gevoel, daar ben ik wel over uit. Maar ik moet nog de juiste dosis vinden en de juiste omgeving die erbij hoort. MXE vereist een socialere omgeving dan ket, denk ik. Je voelt je een stuk helderder, je bent minder in de war, je hebt wat meer energie en meer zin om te praten.
Ik snap wel meteen waarom dit spul echt voor gevorderden is. Je hebt maar een heel klein beetje MXE nodig voor flink sterke effecten. Als je dit spul gaat eye-ballen, of gewoon op de gok sleutelpuntjes neemt, dan ga je sowieso de fout in. Voordat je het weet neem je veel te veel en dan ben je echt een uur of vijf de sjaak. Om die reden kan je ook niet echt bijpakken. Het is één keer de juiste dosis nemen en daarna niks meer.
Het kost dus even tijd om de juiste hoeveelheid te vinden. Ik moet nog langzaamaan een hogere dosis uitproberen. Maar tot die tijd ben ik niet ontevreden over MXE.
Geef een reactie