Samen met een vriendin ga ik trippen in het bos op LSD. Tijdens de trip word ik overvallen door een visoen. Ik ben nog altijd een beetje in de war. Wat heb ik eigenlijk meegemaakt?!
Lees ook de pagina met veelgestelde vragen over LSD (F.A.Q.)
Het is 18 november 2018, een vroege zondagochtend, en mijn vriendin en ik hebben al weken uitgekeken naar dit moment. We gaan trippen in het bos. De dag ervoor hadden we al een poging gewaagd met een halve zegel. Maar daar hadden we niks van gevoeld, dus doen we het vandaag dunnetjes over met anderhalve zegel.
Lopen naar het bos
We pakken de bus naar Norg, een gehucht in Drenthe. Als we zijn aangekomen nemen we om 10.40 uur onze zegel onder de tong. We moeten nog ongeveer een uurtje lopen voordat we bij een prachtig open veld aankomen. Daar spreiden we ons chique panterprintkleedje uit en gaan we er even goed voor zitten.
Dit is mijn negende trip, dus ik heb er zin in. Ongeveer na anderhalf uur begint de zegel in te slaan en beginnen we prachtige vallende blaadjes te zien. We voelen de textuur van alles om ons heen en genieten we van de complexiteit van de wolken, de bomen, en de mooie aderen in de takken. Alles is mystieus, intrigerend en kleurrijk.
Ineens begin ik rare quotes in mijn hoofd te krijgen
Mijn vriendin en ik zijn hard aan het trippen, maar we lachen gigantisch hard en het is zeer plezant. Ineens begin ik rare quotes en terminologie in mijn hoofd te krijgen, en besluit ik dat ik dit er maar uit moet gooien. Ik begin te ratelen en het voelt alsof ik niet mezelf ben. “He died doing what he loved. Rock Climbing on acid”, “A native witchhunt in the mountains of America”, “Rock climbing on acid, free climbing, free soloing and a difference in gear.”
Mijn vriendin kijkt me raar aan, en is zelf te hard aan het trippen om het te begrijpen, echter snap ik er ook niks van. Ik begin me zorgen te maken, over wat ik in godsnaam aan het vertellen ben en wat ik voor buitengewone anekdote aan het houden ben.
Boodschappen waar ik niks van snap
Ik begin meer informatie binnen te krijgen waar ik niks van snap. Aan mijn vriendin vertel ik over een groepering rotsbeklimmers in Amerika, die verdreven zijn door boswachters in de jaren ’70 en het begin vormden van een rebellerende hippie jeugd destijds.
Ik begin beelden voor me te zien van een opgejaagde native, en een rivalerende rotsklim-groepering. Er komen allemaal rare termen uit mijn mond, zoals toeristenbelasting en dat je na een bepaald jaartal niet meer in dit gebied mocht blijven hangen. Alleen heb ik geen idee waar ik het over heb.
Omdat ik bang ben dat ik dit allemaal vergeet, begin in mijzelf op te nemen terwijl er meer informatie komt binnenstromen. Ineens begin ik mij te focussen op het gebied in zogezegd Amerika, waar ik al deze informatie over binnen krijg, en begin ik woorden te vormen. “Yokemis, Yokemise… Yosemis… YOSEMITE!” schreeuw ik opeens.
Dan begin ik bang te worden en te googelen over dit fenomeen, omdat ik niet denk dat wat ik zeg klopt.
‘Deze mannen ken ik’
Ik zoek op internet naar Yosemite Rock Climbing On Acid, en ineens begin ik ingevingen te krijgen dat er drie mensen zijn naar wie ik moet zoeken. Alleen ik weet niet wie. Dan zie ik ineens een plaatje van een film, en begin ik te huilen. Ik krijg een heel raar gevoel bij een foto van deze film en weet op een of andere manier dat dit de mensen zijn naar wie ik op zoek ben.
Mijn vriendin schrikt ervan hoe ik alle termen en personen die ik heb opgenoemd tijdens mijn visioen zo 1, 2, 3, weet op te zoeken op Google. Alles wat ik zeg lijkt te kloppen. Ze begint zelf ook te huilen.
Ik herken meteen de mannen op de foto. Dit zijn de mensen die ik voor me zag in mijn visioen. Het waren hun boodschappen die ik kreeg doorkreeg. Ik begin erg bang te worden en denk na en probeer het te verklaren. Misschien heb ik deze film al eerder gezien? Maar ik weet toch eigenlijk wel zeker dat ik het nooit gekeken heb.
Dan bekruipt me het idee dat ik op een of andere manier verbonden ben met deze mensen. Misschien ben ik een reïncarnatie van een van hen. Ik geloof alleen niet in reïncarnatie, dus die optie laat ik ook maar gauw weer varen. Dan denk ik dat er meerdere dimensies zijn, en dat ik in een andere dimensie, of een andere ik in een andere dimensie deze film al heeft gezien en ik hier ineens een visioen over kreeg.
Alle gebeurtenissen lijken overeen te komen
Ik begin paranoïde te worden en zet de film aan en probeer al trippend met mijn vriendin dit rare fenomeen te verklaren. Terwijl we het eerste half uur van de film kijken weet ik steeds wat er gaat gebeuren, en komen alle gebeurtenissen overeen met de visioen die ik een half uur daarvoor kreeg.
Daarna begin ik het steeds grappiger te vinden, en intrigeer ik mij in de mensen in deze film, de Stone Masters, die op een integere wijze leefden, in de natuur in Yosemite Central Park, en hoe zij hun leven toewijdden aan rotsklimmen, en zelf niet vies waren van een zegeltje tijdens de tocht.
Ik begin me af te vragen waarom ik een ingeving heb gekregen, en hoe ik in godsnaam kwam bij ‘Rockclimbing on Acid’. Op dat moment besluit ik dat ik hier al trippend niet teveel stil moet blijven staan, en besluit ik de zoektocht thuis voort te zetten. Het is nu 15.00 uur en we verlaten helemaal mindblown het bos.
Het blijkt Jim Bridwell te zijn
Thuis kijken mijn vriendin en ik de film helemaal, en blijkt dat de man die LSD gebruikte tijdens het rotsbeklimmen Jim Bridwell heette. Ik probeer nogmaals te redeneren hoe ik al deze dingen weet, en zoek het jaartal van verschijnen van de film op. De film is verschenen in 2014, dus ik kan hem niet hebben gezien als kind, waarnaar deze film een gigantische indruk bij mij heeft achtergelaten in mijn onderbewustzijn, wat ik in eerste instantie dacht. Ik probeer te accepteren dat hiervoor geen logische verklaring is.
Ik Google daarna de man, Jim Bridwell, en kom tot de schokkende ontdekking dat hij is overleden dit jaar, op 18 februari. Er komt een koude rilling over mij heen, en daarna een raar gevoel van warmte. Ik kan nog steeds niet verklaren hoe dit visioen mij heeft bereikt, en wat het inhield.
Desondanks vond ik het een magnifieke ervaring en was dit zeker niet mijn laatste keer LSD!
Geef een reactie